मानवलाई उपलब्ध गर, कवि, मन्चेहरुका वनमा, बुद्धि र अंग प्रत्यांग, अहंकार, अहंकार, सुनको दाना। बुद्धिमानी प्राप्तिलाई विचार गर्नु हुँदैन ;हाम्रो सृष्टि आज – लडाई, प्रहार, पेच, हप्क, जोश, केवल नपुस, मात्र एक प्रहार; डरलाग्दो दुर्दशा – ’ मानव पीडा ’, किन दुखी छौ ? मानवलाई उपलब्ध गर, कवि, तिमि निश्चल–चेतनमा !   अल्झी रहेछ हमरो मानव, “सृष्टि“ भरी बिरसिरेछ दर–स्पन्दन, सुतिर्हेच प्राण, पृथ्वी आकाश पूर्व पश्चिम, ढीलो र द्रुत मात्र, प्राप्ति युग युग नासिकन – भयो यतिकै चरित्र ! मानवलाई उपलब्ध छ, कवि मुतुको मानव–मनमा ।   धन्य हो ’इर्ष्या’, “छिटो बाटोमा पथ्ये“ बिरसी ’स्पर्द’ सजिलो, मरणशील मानव आज अपराजेय, परिवर्तन–सार्थक , मात्र “निर्दयी हधवंश“ भुलिरेछ, हरे, आज मानव मानव वंश !   आज ’विनाश’ मा विश्वास गर्नुहोस् – यसैको कारणले नै मानव स्वयं सृष्टि हुन्छ, मानव उपलब्ध हुन्छ , हो   ’मानव–सृष्टि’ मात्र हो।   “उर–गुणविहीन विचार“ भनेको मानव विचार, निडर, स्वार्थी , धेरै आत्म–डरको जाल, निर्दयी, अनुभवहीन, मानव धर्म असहाय, आत्माविहीन, मानवताको निडर कंकाल,अब नर्क, निडर , चिरस्थायी हरियो, मानव रित्तोपनामा? मानवलाई उपलब्ध गर , कवि, हो उर–निस्पन्दनमा ।