सबै मुक्तिको सपना बेकार छ, मानिसहरू प्रत्येक विश्वासद्वारा कैद छन् रामलाई प्रतिष्ठित पुरुष बनाउनका लागि भक्तहरूले रामधीरलाई अवैध देख्न सक्दैनन् ।   ए सिद्धार्थ गौतम । ओ एडल्फ हिटलर । ओह जडभारत । मानिसको मुक्ति कहाँ छ ? यो विश्वासको आधार कहाँ छ ? त्यसैलाई अपनाएर मानिसले एउटै आस्थाको फल फलाउँछ ।   मान्छे आफ्नो ख्याल गर्नमा व्यस्त छ, मान्छे जिन्दगीभर व्यस्त छ, मान्छे आफूलाई बचाउनमा व्यस्त छ, मान्छेको स्वरले भरिएको छ, आफ्नो पीडा व्यक्त गर्न बाध्य छ, मान्छे दौडन बाध्य छ । आकांक्षा, उसले फेरि कहिले आस्थाको उचाइमा पुग्ने ? मुक्ति विपना फेरि कहिले हेर्न चाहनुहुन्छ ? मन मनको आघातमा डुबेको छ, सारा मिठा संगीत व्यर्थ छ मन आफ्नै पीडामा रोईरहेको छ ।   आदर्शबाट एक एक शंख लिएर दुष्टहरू पनि भक्तको नजिक पुगे, एक एक गरी विद्रोह गरे, प्रशंसामा शिर झुकाए, शक्तिको छवि, सुन्दर अनुहारहरू पनि विकृत भए, मानिसले आफ्नो लक्ष्य आफैलाई आकाश बनाउन खोज्यो, डरले सबै बेकार भयो, मान्छे आफ्नै अनुहारमा कैद हुन्छ ।   मानिस फस्ट्यो, फुल्यो, फुल्यो र आफ्नो महिमा भूगोलको हरेक कुनामा फैलायो, दास मालिक बने, मालिकहरू दास भए र दासत्व झन् लोकप्रिय र सभ्य भयो ।   मालिकहरू मुक्तिको सपना लिएर आउँछन्, मालिकहरू गरिमाको उपदेश लिएर आउँछन्, मालिकहरू आस्थामा नङ गाडेर आउँछन् र मानिसहरू बिस्तारै दास बन्छन्, मुक्तिको सपना देखेर, भक्तहरू गरिमा पछ्याएर, आदर्शको सार्थकता लिएर जान्छन्, ऐतिहासिक दासहरू भन्दा ठूलो दास बन्न प्रतिस्पर्धा गर्ने मानिसहरू आफ्नै प्रतिबद्धताद्वारा कैद हुन्छन् ।